Պատրաստվի’ր պատմվածքի 1-ին մասի քննարկմանը’ Վ. Սարոյան. "Ընկերների մեղքով":
(Մինչեւ հետեւյալ հատվածը` Բայց իրողությունն այն է, որ այդ մարդը այդպես էլ ոչ մի տող չգրեց իմ մասին):
Առաջադրանքներ`
1.Բնութագրի’ր ուսուցչին` գրածդ հիմնավորելով պատմվածքից դուրս բերված հատվածներով։
Ուսուցչուհին քառասունին մոտ մի կին էր՝ մազածածկ դեմքով, որը նրան ընդհանրապես մոխրադարչնագուն երանգ էր տալիս, և դեռ ասում էին, որ չնայած իր հնամաշ ու միապաղաղ շորերին, ոսկրոտ ու նողկալի մարմնին, բավականին ազատ բարքի տեր էր։ Նախաճաշի ժամին սիգարետներ էր ծխում ու բարձրաձայն ծիծաղում մյուս ուսուցիչների հետ, և տարիքով սովորողները հաճախ էին տեսել նրան չափից ավելի զվարճանալիս, երբ հանկարծակի սկսում էր այս ու այն կողմ վազվզել ու հրել մյուս ուսուցիչներին։ Սովորողները նրան կոչում էին միսս Շենսթոուն, իսկ ուսուցիչները (մի բան որ նրան շատ էր դուր գալիս)՝ Հարրիեթ կամ Հարրի, բացի միսս Բելթուսից, որը նրան կոչում էր միսս Շենսթոուն և երբեք թույլ չէր տալիս, որ իր հետ կոպիտ վարվեն։
2.Ի°նչ հոգեվիճակում էր գտնվում աշակերտը. ինչո°ւ։
Աշակերտը ցանկանում էր իմանալ հարցի պատասխանը, թե որտեղից ուսուցիչները գիտեն, որ այդ քարերը արդեն քսան հազար տարի է ինչ գոյություն ունեն։ Ուղեվորվելով դիրեկտորի սենյակ, նա նույնպես դրական պատասխան չստացավ։ Դիրեկտորը նախ հարցրեց տղայի ազգությունը, ապա ասաց, որ Հայերը սովոր են այդպիսի հարցեր տալուն։
3. Արդարացրո’ւ կամ մեղադրի’ր աշակերտին։
Կարծում եմ առաջին հատվածում հնարավոր է աշակերտին արդարացնել, քանի որ նա ընդհամենը ցանկանում էր իմանալ իր հարցի պատասխանը։ Իսկ արդեն երկրորդ հատվածը կարդալուց հետո, տղային կարելի է մեղադրել, կամ ավելի ճիշտ հակառակվել։ Տղան կարծում էր, որ ուսուցիչները գիտեն բոլոր հարցերի պատասխանները։ Այնինչ այդ հարցի պատասխանը կարող են տալ միայն այդ մասնագիտությամբ զբաղվող մարդիկ։