Սեպտեմբերի 21-ից 22-ը արևմտյան դպրոցի աշակերտներով ընկեր Սոնայի ղեկավարությամբ ճամփորդելու ենք Գեղարքունիքի մարզ Վարդենիկ գյուղ, բարձրանալու Արմաղան:+
Երևան-Արմաղան ճանապարհի հեռավորությունը 136-կմ է:
Երևան-Վարդենիկ ճանապարհի հեռավորությունը 134-կմ է:
Կարդա՛ Ստեփան Զորյանի «Մի գիշեր անտառում» պատմվածքը։
Առաջադրանք՝
սրտապնդվել-խրախուսել
սրտապատառ-սարսափահար
երկյուղալի-ահավոր
Վարդենիկ գյուղը գտնվում է Սևանա լճի հարավային մասում, ծովի մակարդակից 1920-2050 մ բարձրությամբ։ Գյուղի տարածքը բնութագրվում է զով ամառով և ցուրտ ձմեռով։ Ամենացածր ջերմաստիճանը դիտվել է հունվար ամսին՝ -30 աստիճան, իսկ ամենաբարձրը հուլիս, օգոստոս ամիսներին՝ +33 աստիճան։ Գյուղի միջով հոսում է Վարդենիս գետը, որը թափվում է Սևանա լիճ: Գյուղացիների հիմնական մասը զբաղվում է գյուղատնտեսությամբ և անասնապահությամբ: Նախկինում գյուղի տարածքում հին բնակավայր է եղել,որը հիմնահատակ ավերվել է Շահ Աբասի կողմից, իսկ 1770 թվականից անմարդաբնակ դարձել։ Այստեղ պահպանվել են 9-րդ դ. Սուրբ Աստվածածին եկեղեցին, «Իշխանավանք» սրբատեղին (13-րդ դ.) և 13-17-րդ դդ. գերեզմանոցը բազմաթիվ խաչքարերով։ 3 կմ դեպի հարավ 800 մ երկարությամբ «Ավերակներ» հսկայակերտ (կիկլոպյան) ամրոցն է, որի պատերի հաստությունը մոտ 3 մ է: Ամրոցից քիչ ներքև, գետի աջ ափին կան ժայռապատկերներ:Ներկայիս գյուղը հիմնադրվել է 1828 թ., Արևմտյան Հայաստանից եկած գաղթականների կողմից։ Նրանց գերակշիռ մեծամասնությունը գաղթել է Ալաշկերտից: Սկզբնական շրջանում օտարների կողմից գյուղն անվանվել է Գյոզալդարա (Գեղեցկաձոր)։ 1863 թ. գյուղում բացվել է պետական ծխական դպրոց։ 1946 թ. դեկտեմբերի 7-ին գյուղը վերանվանվել է Վարդենիկ։
Նարե Ղազարյան 