Ստեփան Զորյանի «Մի գիշեր անտառում» պատմվածքից դուրս գրի՛ր ուղղակի խոսքով գրված նախադասությունները և դարձրո՛ւ անուղղակի։
Ուշադրություն դարձրո՛ւ նախադասությունների կետադրությանը։
Վանին ասաց, որ հիմա մեռելի պես կքնեն, որովհետև բեզարած են:
Ես պառկած տեղս կուչ եկա վախից, բնազդաբար մոտեցա ընկերներիս ու զարթնեցրի Վանուն և հարցրի թե ով է վազում անտառում:
Վանին ասաց, որ երևի պախրա կլինի:
Վախից նորից հրեցի Վանուն ու հարցրի, թե էն ո՞վ է այնտեղ ծիծաղում, թե երեխա է արդյոք թե մարդ
Վանին քմծիծաղ տվեց և ասաց, որ դա մի քոռ բու է։
ես հարցրի, թե նա որտեղից գիտի
Նա ասաց, որ ամեն գիշեր էլ նա այդպես է անում
Իմ ձայնից Վանին զարթնեց ու հարցրեց, թե ում եմ կանչում
Ես էլ ասացի, թե հրեն, մի շուն է եկելու ոնց որ Բագոյանց շունն ըլի:
Վանին նայեց ու հանկարծ տեղից վեր թռավ, ասելով, որ գայլ է գալիս ու որ վեր կենանք ու փետ ու քար վերցնենք:
Տեսնելով ձայն չկա՝ սկսեցի լաց լինել։ Այդ ժամանակ հանկարծ ընկերներս, Վանու առաջնորդությամբ, ծիծաղելով դուրս եկան ծառերի հետևից, ամոթանք տվեցին, որ լաց եմ լինում, ու ծիծաղեցին որ գայլին շան տեղ եմ դրել:
Նարե Ղազարյան 